یه وقتهایی فکر می کنم که آیا واقعا میشه خدا یه نفر رو نبینه؟
اصلا به رو خودش نیاره که طرف داره صداش می زنه؟
گریه هاش و ناله هاش،التماسش، ضجه و زاریش ، همه و همه رو نا دیده بگیره؟
نمی شه؟؟
پس چرا یه وقتهایی اینجوری میشه؟
هرچی به در می کوبیم ، حتی نمی گیه "کیه؟؟" ، چه برسه به اینکه در رو
باز کنه؟؟؟
اصلا انگار نه انگار که این انسان از گوشت و پوسته،
از احساسه، نیاز به توجه داره ،از سنگ و آهن نیست....
و بد تر از همه اینکه ، نکنه تا حالا اینجوری بوده ، اما از بس که خریم، نفهمیدیم؟
...چیزهایی هست که نمی دانم....